8 kwietnia 2017

Jabłka w cieście naleśnikowym.


Wolne dni sprzyjają przy tworzeniu nowego. Dotyczy to zarówno przepisów kulinarnych jaki i tworzeniu fotografii. Mnie wyobraźnia dziś trochę poniosła, a efekty widzicie na przedstawionych zdjęciach. Ponieważ pogoda zachęca do spędzenia czasu poza domem, zależało mi na tym, żeby przygotowanie posiłku nie trwało zbyt długo.

Składniki:
2 średniej wielkości jabłka ( ja użyłam renet, bo to moje ulubione)
1 jajko
1 szklanka mleka
3-4 łyżki mąki pszennej
szczypta soli

Składniki na sos:
10-20 szt. truskawek mrożonych
skórka z limonki
miód naturalny

Sposób wykonania: Jabłka obieramy ze skóry, kroimy na cienkie talarki, wydrążamy środek, układamy na desce i oprószamy cynamonem. Do miski wbijamy jajko, dolewamy mleko, dodajemy mąkę, szczyptę soli i mieszamy do uzyskania ciasta (konsystencja  nie powinna być za rzadka dlatego ilość składników można modyfikować). Na rozgrzanym oleju smażymy jabłka (1-2 min.z każdej strony). Przekładamy na papierowy ręcznik, tak żeby pozbyć się nadmiaru tłuszczu.

Przygotowanie sosu: Truskawki przekładamy do garnka, dolewamy wodę (tak aby pokryły owoce) dodajemy miód oraz skórkę z limonki. Gdy truskawki będą miękkie, przekładamy do blendera i miksujemy do uzyskania jednolitego sosu.

Placki przekładamy na talerz, polewamy sosem i można jeść. Można tez podawać ze świeżymi owocami lub cukrem pudrem.

Print Friendly Version of this pageWydrukuj przepis
Podziel się: / / /

Przeczytaj również

0 komentarze:

Coś o mnie.

Ciałem na Mazowszu, myślami nad morzem. Zamieszkałam w Warszawie kilka lat temu i to właśnie to miejsce pozwoliło mi na rozwijanie i pielęgnowanie swoich pasji.

Uwierzcie, trochę tego jest!
Po pierwsze gotowanie, dzięki któremu mogę poznawać nowe smaki i dzielić się efektami na prowadzonym przeze mnie blogu.

Fotografia, dzięki której mogę obserwować świat mnie otaczający. Z aparatem się nie rozstaje, przecież zawsze znajdzie się okazja do uchwycenia czegoś pięknego.

Podróże, te małe i duże. Często pokonuję trasę do moich rodzinnych stron. Przez okno pociągu widzę, jak to nasze małe podwórko się zmienia i jak czasem nie doceniałam tego co wokół mnie. Doceniaj i ciesz się każdą chwilą, która Ciebie spotyka bez względu na to czy to pozytywne czy negatywne doświadczenie. To taka moja dewiza życiowa. Dzięki tym podróżom, zarówno tym małym i dużym mogę poznawać świat i swoje emocje z tym związane.

DZIĘKUJĘ każdemu z Was za odwiedziny bloga, za każdą inspiracje, za pozostawiony komentarz oraz wsparcie w jego prowadzeniu.

Odwiedziny.